پنج روزه که یه خانوم مُسن با پیش شماره یکی از استان های غربی بهم زنگ می زنه و میگه: براخاس، کجایی؟ هیچ درکی از زبان و گویش پیرزن نداشتم اما حدس زدم که براخاس یه اسمه و شاید این مادر اسم فرزندش رو صدا می زنه. هر بار هم می گفتم حاج خانوم من براخاس نیستم. کنجکاوانه رفتم توی دیکشنری کُردی جستجو کردم و دیدم براخاس یه نام پسرونه ست به مفهوم دوست دانا. آخرین بار گفت براخاس! گفتم مادر جان منم. شرمنده از اشتباهش پرسید: پسرم نیستی؟ نمی دونم چرا اشتباهی تو رو می گیرم. ازش خواستم به همسر و یا فرزندش بگه شماره بگیرن که در جوابم گفت: شو (شوهر) که مرده و من فقط همین پسر رو دارم. گفتم همسایه چی؟ گفت روستای مله فقط منم. بی درنگ پرسید: «منال کوره هی؟» (اهل کجایی؟) منم پشت سر هم گفتم حاج خانوم متوجه نمیشم فارسی بگو. گفت کجایی؟ فهمیدم منظورش اینه که اهلِ کجایی. گفتم دماوند. دیگه هربار که زنگ میزنه می پرسه بازم دماوند رو گرفتم؟ دلم میخواد دست کم روزی یک بار منو اشتباه بگیره تا بتونم این آوای گرم رو بشنوم.
مله: روستایی در ۲۰ کیلومتری شهرستان دهگلان استان کردستان
