مگه میشه استدلال‌های دوستان رو درباره اهمیت داشتن وب‌سایت شخصی خوند و شنید اما همچنان کاری نکرد؟ با اینکه شاید حتی اونا از کاستی‌های ما در نوشتن آگاهن، باز هم میگن: بنویسید و بنویسید. این تشویق‌ها دلگرمی دلچسبی شد برای نوشتن؛ میل ذاتیم رو برای این کار تحریک کرد. واسه همین تلاش کردم یه وب‌سایت بسازم. پس از انجام یه سری کارا، برای مدیریت محتوای سایتم بدون هیچ‌گونه شکی WordPress رو برگزیدم. اینکه هچ چیز درباره کار با این نرم‌افزار نمی‌دونستم و نمی‌دونم کار رو برام سخت کرده و می‌کنه. حتی روم نمیشه بگم در وردپرس تازه‌کارم چون پیشتر دوست خوبی با وجود دانسته‌های بسیارش، واژۀ مبتدی رو درباره خودش به کار برده بود. با این همه، آدمی نیستم که کم بیارم و می‌نویسم برای همه خوبی‌هایی که می‌دونم نوشتن داره. بهمون گفتن نویسندگی زادۀ عشقه نه آز و این توی ذهنم نقش بسته. امیدوارم منو یاری کنید.
این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید
شاید دوست داشته باشید:
لطفاً منو اشتباه بگیر!
پنج روزه که یه خانوم مُسن با پیش شماره یکی از استان های غربی بهم زنگ می زنه […]
نمایش خوردن
روز به روز بر شمار آدم های فرو رفته در سطل های زباله که در جای جای شهر دنبال [...]
دکترا نمی خونم
اینکه پس از قبولی در دانشگاه نمیخوام دکترا بخونم یه موضوع منحصر به فرده. شاید دلایلم تنها واسه خودم درست […]